रहरका रंगहरु – कविता

जब रहरहरु सिमा नाघेर बाहिर जान्छन्
हुने भन्दा नहुने कुरामा अल्झिन्छन
नपुग्ने इच्छा एउटै छ मनमा हर प्रहर
आंतमा उज्यालो उदाएको हेर्ने रहर
रहर तुहिएर मन विक्षिप्त हुन्छ
तब,
घनघोर जंगलमा डाँको छोडेर रुन मन छ
आँखाबाट सबै आँसु निथारेर
दुनियाँ डुबाइदिन मन छ
फेरि
मुठीमा रंगहरु समाएर आकाशमा उछाल्दै
सुस्तरी धरतीमा बसाल्न मन छ
बच्चा झैँ उफ्रंदै उफ्रंदै खुसी भएर
पृथ्वीलाई उचाल्न मन छ
गोविन्द !
तेरा आँखाले हेरिदेन रंगहरु
भनिदेन मेरा आँखालाई
कस्ता देखिन्छन् सुन्दर संसारका
निला राता पहेँला हरिया रंगहरु ।